KOMŞUN OLMAYI BEKLİYORUM

Hani bir gün
Bir sabah kalkacaksınız,
Ben yokum demiştin.
Sabahları kalktığımda,
Ne yatağında,
Ne de sofrada
Oturduğun koltukta
Yoksun anneciğim.
Senin sohbetinden
Sensizim, hasretim.
Ben her sabah
Senin kokunla
Acılar içinde uyanırken
Her iz bıraktığın
Odalarda,
Senin anılarınla
Yaşamaya çalışıyorum .
Evet o gece,
Rahmetine kavuştuğun
Gece hiç uyumadım .
Seni düşünmekten,
Sensiz sabaha
Uyanmaktan korktum.
Bakalım bensiz
Ne yapacaksınız
Dedin ya anne.
Sadece kahrolmanın
Verdiği derin acılarla
Yaşamaya çalışıyorum .
Zaman beni
Teselli etmeye yetmiyor.
Duygularım zamana
Hükmedemiyor.
Acın acıma
Kabuk bağlatmıyor.
Yaram her geçen gün
Kanıyor…
Yalnız kalan ruhumun
Acıları çok derin
Anneciğim .
Yorgun ve yalpalayan
Senden yoksun bedenimin
Sonu ne olacak
Bilmiyorum .
Çaresiz bir halde
Komşun olacak
Günü bekliyorum…

Miraç MORÇÕL 08.10.2022