TÜRK DÜNYASINDA RENKLİ BİR ŞAİR YETİŞİYOR!!!!
Adı Elmeddin Hebipoğlu değerli bir şair dostum, onu önce bir çok Azerbaycanlı şair gibi gıyaben tanıyordum, daha sonrada bu değerli şahsiyetle Adana’da yapılan uluslararası şiir ve edebiyat festivalinde fiziken tanıştım, öyle sıcak kanlı bir oluşuma sahiptiki onunla kısa bir sohbet ettikten sonra hemen kaynaştık bu kısa süre içerisinde benim yaşımın oldukça ileri olmasına rağmen aramızda inanılmaz bir samimiyet bağı oluştuki onunla Kırk yıllık dost gibi olmuştuk tabiki zaman ilerledikçe biz biribirimizi daha iyi tanıdık, onun şiirlerini okudukça onu daha çok sevmeye ve saygı duyduğumu diyebilirim, zira onun karakterindeki tüm özellikleri en iyi bir şekilde şiirlerine yansıttığını görüyoruz,onun tesadüfen okuduğum bir şiirinde vatanına, bayrağına, milletine ne kadar bağlı olduğunun işaretlerini görmemek mümkün değildir, özellikle Ermenilerin yaptığı 26/Şubat/Xocalı soykırım hadisesi hepimizi olduğu gibi onuda yüreğinden vurmuştu, onun için Elmeddin Hebipoğlu Xocalıda yapılan zulmü bir şiirinde şöyle dile getirmişti
Bu gecə nə ağır,bu necə acı,
Bir gündə necə də yandı xocalım.
Hər ağac dibində,qaya dibində,
İnləyən yaralı candı Xocalım.
Ana körpəsindən,Ata qızından,
Oğul anasından,el vətənindən,
Ayrıldı o əziz el vətənindən,
Nə çətin günlərə qaldı xocalım.
Ermeniler masum Türk sakinlerini acımasızca katlediyorken bütün dünya susuyordu demokrasi tellallığı yapan batı dünyası katliamı destekliyor gibi seviniyordu, o cümleden Arap dünyasında sessizlik devam ederken şair Elmeddin Hebipoğlu Xocalı adlı şiirine şöyle devam ediyordu
Nə yaşa baxdılar,nə qız gəlinə,
Düşdü körpə quzu çaqqal əlinə,
Mənfur qonşuların lənət dilinə,
Bu gecə əsirdi,laldı Xocalım.
Qışın soyuğunda,dağ buza döndü,
Güllələr sinəndə ulduza döndü,
Doğma yurd od ocaq,yalqıza döndü,
Ölümdən də qisas Aldı xocalım.
İllərdir sağalmır sinəmdə yaram,
Yoxdur nə şənliklə,sevinclə aram,
Gənc ikən yaşamaq olubdu haram,
Bu gecə qap qara xaldı xocalım.
Nə dost haya yetdı,nə qardaş andı,
Bağrımız alışdı,sinəmiz yandı,
Bu necə ədalət,bu nə divandı,
Dünya da haqqını dandı xocalım.
diye haykıran şair Elmeddin Hebipoğlu
Zulmün, adaletsizliğin haksızlığın, her türlüsüne kalemiyle ve duygularıyla karşı çıkarak vatanına, bayrağına, milletine, örf’üne,adetine, geleneğine ve kültürüne, herhangi bir yerden gelecek olan bir tehlikeye adeta göğsünü siper etmekten asla çekinmeyen şairin özgeçmişine baktığımızda 1992 de Xocalıda yaşanan zulmü bir yıl önce yani 1993 de doğum yeri olan Karabağ bölgesinin Fuzuli köyünde ailesiyle birlikte yaşamıştı, bu nedenle de tahsilini yarım bırakarak Ermenilerin yaptığı mezalimden kaçarak Bakü’ye yerleşmişti,onun için Ermeni mezalimini bizzat yaşayan Şair başta Ailesi olmak üzere tüm Azerbaycan Türklerinin uğradığı Adaletsizliği şiirlerine ve makalelerine yansıtarak doğduğu yer olan fuzuli köyü için çektiği derin hasreti onun “Hesretim” adlı şiirinde görüyoruz.
Bilməyirsən dərdim necə böyükdü,
Xəzər- Xəzər ,Araz-Araz həsrətim.
Murov dağdan savalandan götürüb,
Başı qarlı, saçı bəyaz həsrətim.
Bayrağım tək, üstü mavi bir ürək,
Qıp qırmızı qan içindən keçəcək,
Yaşıl- yaşıl damarlardan içəcək,
Həm ilhamım, əlində saz həsrətim.
Ömrüm günüm, Ulduz -ulduz, ay- aydı,
Bilən bilir, nə qismətdi nə paydı,
Elə bilmə azad olmaq kolaydı,
Çovgun görüb, qışda ayaz həsrətim.
Diye çektiği vatan hasretini derin duygularla dile getiren Şair Elmeddin Hebipoğlunun yüreklerde iz bırakan duygularına şahit olmak naçizane şahsımada nasip oldu, tabiki bende yıllarca vatan hasreti çektim, ve vatan hasretiyle yanıp tutuşanları gördüm ve bizzat yaşayanlardan birisiyim,zira ben onu tanıdıktan sora çekilen vatan hasretinin soğuk yüzünü ve bed renklerini öğrendim, hasret kavramının ne kadar acımasız olduğuna şahit oldum, vatan hasretini iliklerine kadar yaşayan şairi yazdığı değerli kitaplardanda tanımamız mümkündür, zira şairin hasret duygularını ebedileştirdiği kitaplarında görüyoruz o vatan hasreti çekerken bu unutulmaz iz bırakan duyguları yeni nesile aktarmak için yoğun çaba harcamaktadır,
Bunun en bariz örneğide şairin “Gecikmiş Arzular” “Vetenin daşına goyun başımı” ve “Tebessüm” adlı 3 eserinin gün yüzü görmesidir, Şair Elmeddin Hebipoğlunun yayınladığı bu değerli eserlere ek olarakta yazdığı diğer eserleri okuyucunun istifadesine sunmak için küçük kızının adından esinlenerek”Eley” adlı birde edebiyat dergisi çıkarıyor Ayda bir kere yayınlanan bu edebiyat dergisinde zaman zaman naçizane şahsıma ait yazılarıda sayfalarına taşımıştır bu vesileyle kendisine ve ekibine minnettarım,Şair Elmeddin Hebipoğlunun kendi deyimiyle bu kapsamlı edebiyat dergisini yayınlamasının en önemli sebeplerinden birisi de eserlerini yayınlama imkanı bulamayan yazar ve şairlerin eserlerini yayınlayarak onlarınn edebiyat dünyasında tanıtımını sağlamaktır,
İSTANBUL!!!!
Pəncərəmdən bagırır boz qagayı,
Götürüb Fatihi bərk hay harayı,
Bu gecə yatmadım onnan dolayı,
Nə şirin bir şəhər bu İstanbul.
Yetişdı könlümə bax şanlı cuma,
Yeni ilham,keçibdi bax hücuma,
Sübh çağı qoydum möhürü baş ucuma,
Nə həzin bir şəhər bu İstanbul.
Dün gece gördümü kimsə uyuyan parkdakını,
Burada eyniylə xatırladır bakını,
Ya satıb,ya unudub əmlakını,
Nə hüzün bir şəhər bu İstanbul.
Anlayırsan burada,hər kəs buz olur,
Pulun olmazsa sənə,bir tikə su bir köz olur,
Həbiboglu gələr bu şəhərə sözsüz olur,
Nə gözüm bir şəhər bu İstanbul.
Diye yazan Elmeddin Hebipoğlu Geldiği dünya şehri İstanbula yazdığı bu güzel şiiri okurken İstanbulu Azerbaycanın başkenti Bakü’ye benzetenn Elmeddin Hebipoğlunun yüreğindeki vatan hasretinin devam ettiğini görüyoruz, onu bence bir makaleye sığdırmak kolay bir şey olmasa gerek diye düşünüyorum zira onun bu genç yaşına rağmen yazdığı eserleri okuduğumuzda ona zamanımızın Memmed Arazın devamcısıdır diyebiliriz ,
Elmeddin Hebiboglu Yusifov.
1982 yılında Qarabağ bölgesinin Füzuli Şehrinin Yukarı Seyid Ehmedli kentinde Ziyalı bie Ailenin 7 ci çocuğu olarak dünyaya gəlmiştir,
Orta okulu Seyid Ehmedli mektebinde 4 sınıfa kadar okumuş.
1993 yılında Füzuli şehiri işgal edilirken köçkünlük hayatı başlardan sadece birisi olarak, hasretlik ve akrabalarının ölüm ve kayıp haberleri,her gün yeni qam yaşayarak büyümüş bir şairimizdir diye düşünüyorum işte tam obundan dolayı da
tahsilinin yarım kalması onun yüreğinde bir uhde olduğunu görüyoruz,
Adeta okumanın sevdalısı olan Elmeddin Hebipoğlu Elrzurum Atatürk üniversitetində kendi deyimiyle giyabi tahsil almaktadır
2000 yılından beri Azərbaycan Neşriyatında farklı dergi ve gazetelerde değişik konumlarda çalışmalarını sürdüren Elmeddin Hebipoğlu
Elay edebiyat Dergisini yayınlayarak onun kurucusu ve genel yayın yönetmenliğini yaparak edebiyat dünyasında önemli bir yer edinmiştir,
Onu Türk dünyasında faaliyet gösteren sivil toplum kuruluşlarında üye ve temsilci olarak çalışmalarını sürdürdüğünü görmek mümkündür, onun dahil olduğu sivil toplum kuruluşlarını şöyle sıralayabiliriz,Çukurova edebiyatçılar derneği,
Azerbaycan Yazıçılar Birliği,
Türkmen Yazarlar Birliği,
Turan Birliği madalyası ile ödüllendirilmiş
Türkiye’de faaliyet gösteren Yedi Bölge Şairlər yazarlar derneği,Azərbaycan temsilciliği, yaparak edebi faaliyetlerine devam etmektedir Elmeddin Hebipoğlu şu anda Bakünün
Füzuli şehrinde kamet etmektedir Evli Rugeyye ve Elay (Alagöz) adlı iki kız evladı bulunmaktadır,
Fahri profesör Yahya Azeroğlu
