BUGÜN BENİM DOĞUM GÜNÜM

Sevgili dostlar, aslında başka bir makale yazmıştım. Fakat o makaleyi bir başka gün yayınlamasına karar verdim. Doğum günüm münasebetiyle bu satırları kaleme almaya karar verdim.

Bugün benim doğum günüm
Kelimeler büyüyor boğazımda
Bildiğim bütün hayatlar
Paramparça paramparça

Şarkıcı Teoman’ının babası için yazdığı bu sözlerle başlamak istedim. Bugün benim doğum günüm. Hayatımdan bir yaş daha eksildiği gün doğum günümüz.
Benim doğum günlerim dört yıldan beri maalesef çok sancılı geçmekte! Dört yıl önce anneciğimi kaybetmiştim. Doğum günlerimi hiç unutmayan, beni arayan anneciğim. Her doğum günümde oğlum ne istersin ne alayım sana diye sorması bile aslında yetiyordu! Yok anneciğim bir şeye ihtiyacım yok desem de! Olsun oğlum söyle ne alayım sana diye ısrar ederdi. İstersen sen istediğini al ben sana parasını vereyim derdi.
Tatbikî bende anneciğime doğum günlerinde hediyeler alırdım. Onu memnun etmeye, mutlu etmeye çalışırdım. Bir de anneciğime aldığım hediyeler kalıcı hediyeler olurdu! Sonsuza kadar saklanacak hediyeler tercih ederdim. Şimdi o hediyeler sevgili dostlar, misafir odasında hatıralar arasında birçoğu duruyor. Baktıkça içim parçalanır, bazan de ağlarım.
Her Cuma anneciğimin mezarını ziyarete gider, onunla dertleşirim. Hayatımdan geçenleri anlatırım. Ne tesadüf ki doğum günüm cuma gününe denk geldi. Şimdi bugün anneciğime hem cuma ziyareti hem de yaş günüm için anneme sormaya gideceğim.

Anneciğim bugün bana soracak mısın? Oğlum sana ne alayım ne istiyorsun? Sormanı öyle çok isterdim ki sana anlatamam!

Kasım ayında rahmete kavuşalı dört yılın bitecek. Sanki hiç rahmetli olmamışsın gibi, özlemle seni bekliyorum. Şeninde özlediğin ama son zamanlarında yanında olmayan kişiler için söylediğin gibi! Olsun ben onları Almanya ya gönderdim uzak gelemiyorlar demiştin. Şimdi anneciğim bende seni Almanya’ya gönderdim. Hasretle dönmeni bekliyorum.
Dönmeyecek ben yanına gelmeyi çok istiyorum.

Sevgili dostlar, annem rahmetli olduktan sonra, anneciğime çok şiirler yazdım. Bu şiirleri Bekle Geleceğim Nezkam adlı şiir kitabımda da yer verdim.
Anneciğime yazmış olduğum şiirlerden bir tanesini siz sevgili Hedef halk gazetesi okuyucularımıza paylaşmak istedim.
Anneciğim son zamanlarında tekerlekli sandalyede hayatını idame ettiriyordu. Yürüyor ama kalp ameliyatından sonra yürürken kalbi sıkıştığından dolayı, dışarıda tekerlekli sandalye ile çıkabiliyordu!

Pencereden seyrettin hep hüzünle bahçeyi
Ne kadar da istiyordun, çarşılarda gezmeyi
Özlemin çok büyüktü canı canlarına
Kırdılar gelmediler günah onların yanlarına
Telefonlar açtın bir çare hep özlemle
Bahaneler uydurdular sana bir elemle
Gelmelerini ne kadar çok istedin
Gözlerin kapılarda kaldı, hep bekledin
Ana yüreği canınız sağ olsun dedin
Gözlerin ağlamaklı, bir şey diyemedin
Görüyordum kalbini çok kırdılar
Son günlerin özlemini senden çaldılar
Ben ölünce ne yapacaksınız dedin
Çok mu istedin neden böyle söyledin
Hepimize kırgındın içinde düşünceler
Ne olurdu diyordun bir araya gelseler
Kardeşler kırgındı, ne çok üzülüyordun
Ben ölünce bir araya gelin diyordun
Bana söz verdirdin kardeşlerini kolla
Oradan ne olur anneciğim bana sabır yolla
Sen iyi ki benim annem olmuşsun çekirdeğim
Bekle beni düşünen kadın yakındır geleceğim

Baki selamlar,