KAYBOLAN HORTUM

Son Güncelleme :

11 Mart 2025 - 4:24

KAYBOLAN HORTUM

Bugün sizlere enteresan bir gerçekte yaşanmış bir anıdan bahsedeceğim. Rahmetli annem ve benim aramda geçen, geçmişte yaşanmış, içimde acısını hala yaşadığım bir anı! Bugüne kadar, uzanmış olması, beni geçen gün gözlerimin pınar olarak akmasına sebep oldu!
Yıllar evvel, belki 25 sene olmuştur. Rahmetli annem biraz titiz temizliğe çok önem veren bir kadındı. 56’lardaki oturduğumuz evin balkonları çok uzun ve çift balkon olması, annemin o balkonları haftada bir hatta bazen üç günde bir akıtmayı adet haline getirmişti. Fakat balkon akıtmaları, annem için çok zor oluyordu! Balkona kovayla su taşımak onun için çok yorucuydu! Bazen biz evdeysek annem balkonları akıtırken oğlum kovaya su koyup getirir misin? Çok demiştir. Bende bazen kardeşlerim anneme balkona kovayla su taşırdık.
Bir gün rahmetli anneciğim oğlum bu böyle olmuyor. Sen bana hortum al! Hortumu balkonlara uzatıp daha kısa zamanda ve yorulmadan yıkamış olurum demesi, herkese mantıklı gelmişti.
Bende birkaç unutkanlığımdan sonra rahmetli anneciğimin oğlum sen galiba hortumu almayacaksın! Demesi beni biraz utandırmış ve kendimi suçlu hissettirmişti. O gün annemden mezurayı (metre) istemiştim. Mutfaktan balkona kadar mezurayı takla attırarak, iki üç metrede fazladan alarak ölçüyü almıştım.
Samsun’da ticaretin kalbinin attığı saat hane meydanından, anneciğimi rahatlatacak hortumu nihayet almış, bir koşu anneciğime, bak hortumu aldım derken, anneciğimin yüzündeki sevinci şimdi hiçbir şeye değişmem!
Anneciğim rahatlamış balkonları daha rahat yorulmadan akıtıyor olması, banada bol bol dua etmesi harika bir şeydi!
Anne duası almak! Annemin hakkın rahmetine kavuşana dek benden dualarını esirgememesi, o kadar gurur verici bir şey ki anlatamam!
Oturduğumuz apartmanın müteahhitte verilmesi o apartman dan annemin ve bizlerin istemeden taşınmasına sebep olmuştu! Biliyorum anneciğim çok üzgündü, bizlerde üzgündük. Ogün anneciğimi üzenler, yarın ahirette ona nasıl hesap verecekler!!!
Rahmetli anneciğim o sıralar kalp kapakçık ameliyatı geçirmiş, sağlık durumu bozulmuştu. O yüzden anneciğimi benim oturduğum siteye taşınmasına karar vermiştik. Birde kendisine bakıcı ayarlamış, bakıcısı akşama kadar kalıyor, sonra kardeşler sabaha kadar yanında kalarak, annemize bakıyorduk.
Anneciğimin düşüp kalça kemiğini kırması, büyük sıkıntıların başlamasına sebep olmuştu. Ameliyatı ve ameliyat sonrası uzun bir süre yatağa bağımlı kalması, bizleri çok üzüyordu! Bizler anneciğimin moralini yüksek tutmaya çalışsak ta ara sıra bazı sıkıntılar oluyordu!
Biz o ara taşınma esnasında bazı eşyaları dağıtmıştık. Bir gün annem miraç, hortum nerede diye bana sorunca, bir an şaşkınlık yaşamıştım. Anneciğim bilmiyorum nerede deyince, rahmetli anneme ne yapacaksın hortumu, sana burada hortum mu lazım demiştim. Anneciğim, olsun nerede biliyor musun demişti! Bende galiba birisine verdik hatırlamıyorum deyince çok üzülmüştü! Anneciğim ben evde arayacağım bulursam sana söylerim diye teselli etmiştim.
Tabi bende sonra işlere daldık hortumun nerede olduğuna tam olarak bakamadım. Sonra anneciğim hasta yatağından ayaklanmış, volkır ile yürümeye başlamıştı. Zaten rahmetli olana kadar da volkır ile hayatını idame etti!
Bir gün evde kaybettiğim bir şeyi ararken, balkonda dolabın içinde naylon torbanın içine koyulmuş vaziyette hortumu buldum! Zaten derler ya! ‘’Aradığın bir şeyi aramaya kalksan bulamaz, aramadığın başka bir şeyi bulursun.’’ Bende de öyle olmuştu! Hortumu bulmama o kadar çok sevinmiştim ki! Adeta o an dünyalar benim olmuştu! Tabi rahmetli anneciğime müjdeyi vermem gerekiyordu! Öyle de oldu, anneciğim çok sevinmiş, nerede buldun demeyi bile unutmuştu! Ben nasıl bulduğumu anlatmıştım. Anneciğim hortumu asla kullanamayacaktı. Ama o hortum belki de oğlunun hatırasıydı, ya da işini kolaylaştırdığı için seviyordu!
Anneciğim bulduğum hortumu görme bile görmemişti, bulunduğuna çok sevinmişti. Onun sevinmesi beni ne kadar çok mutlu etmişti.
Rahmetli annemi 12 Kasım 2021 bir cuma gecesi kaybettim. Çocukluğumu, gençliğimi, hatıraları en acısı da dualarını kaybettim.
O torbadaki hortumu annem sağken bulduğumda, rahmetli olduğunda da hiç çıkartmadım, Hala o hortumda annemin parmak izleri duruyor.
Kim derdi ki; o hortumla anneciğimin kabrindeki çiçekleri sulayacağım, mezarını temizleyeceğim. Anneciğim şimdi o hortumla nasipte senin kabrindeki çiçekleri sulamak, temizlemek varmış!
Anneciğim, seni çok özledim. Özlemin o kadar çok büyük ki sana anlatamam. Şu an sabah ezanı okundu, gözlerim pınar olmuş akıyor. Seninle o kadar çok anılarımız var ki unutmam mümkün değil! İyi ki benim annem olmuşsun. Bir daha dünyaya gelsem, yine anne diye seni seçerim!
Anneciğim yattığın yer nurlar ile dolsun. Mekânın cennet olsun. İnşallah nenenin duasındaki gibi, cennet hatun olursun…